Posts

Posts uit 2021 tonen

"De Pele" van Mina

Afbeelding
  een mooie anekdote uit Hunnecum.    Enkele jaren geleden verscheen een onbekende foto in de krant met oproep om meer informatie. De afgebeelde persoon werd onmiddellijk door de oudere inwoners uit Nuth herkend als Lei Kleintjens 'de baard uit Hunnecum'.    M'n oom Jan Custers zaliger vertelde daarover: “Ik bracht eind jaren dertig de bestellingen uit de slagerij van mijn moeder (de weduwe Custers) rond met zo’n ouderwetse transportfiets met korf. Om zeven uur ’s morgens fietste ik eerst naar Treebeek, waar ik op de MULO zat. Voordat de school begon had ik al tien klanten gehad. We hadden zaterdags niet veel lessen dus tegen een uur of elf, half twaalf was ik weer thuis. Dan begon meteen de tweede bestelronde.  Hunnecum was een van de zogenaamde bovengehuchten van Nuth en Lei Kleintjens was een van de klanten.    Hij had een bijnaam: de Baard van Hunnecum. Het gezin woonde in een eenvoudig boerenhuisje. Ik kwam nooit verder dan de keuken. Daarin was ook de alkoof van Lei

De textielwinkel van Marie Crijns….

Afbeelding
    Iedereen kent natuurlijk de fietsenwinkel van Louis Crijns later uitgebreid met “wit- en bruingoed” die hij samen met zijn zonen Thei en Piet runde aan de Stationsstraat.   De textielwinkel van Louis’ oudere zus Marie zal bij velen minder bekend zijn.   Het was niet ongebruikelijk begin vorige eeuw dat met steun van de familie, winkels gevestigd werden om de (vaak nog) ongehuwde dochters een bron van inkomsten te verschaffen. Ook in Nuth voorbeelden te over. Zo vestigde Slager Orbons een hoedenwinkel voor zijn dochter Antoinette (de latere echtgenote van meester Pie Pinckaers). Hoofdmeester Hermans bouwde een winkel voor zijn dochters: “Gezusters Hermans”. Aannemer Gerards voor zijn dochters: de “Gezusters Gerards” . Zo ook meester Lei Martens uit g’n Hel (schoonbroer van meester Crijns) die voor zijn nicht en neef een winkelpand bouwde onder aan de stationsstraat: Harrie Crijns een tabakswinkel en Marie een textielwinkel in een leuke winkelstraat naast de Ster en Gezusters Gerar

Vaesrade, een dorp met kerk zonder kerkhof

Afbeelding
Vaesrade, een dorp met  kerk zonder kerkhof Mijn grootouders, het echtpaar Ritzen-Beckers, woonden in Vaesrade en liggen daar ook begraven…dat klinkt logisch maar zo vanzelfsprekend was dat begin vorige eeuw niet: Waarom een dorp zo lang op zijn kerkhof moest wachten. ’n Reconstructie aan de hand van oude krantenartikelen. In 1939 was de St. Servatius parochie de jongste parochie in Nederland. Eeuwenlang hoorde de Vaesrader geloofsgemeenschap bij de parochie St. Bavo. De Vaesradenaren werden in Nuth gedoopt, getrouwd en begraven. Hoewel er al vanaf eind 1500 een kapel was en vanaf begin 1700 opeenvolgende kluizenaars iets van lokale diaconale zorg leverden zou het nog tot 1939 duren voordat Vaesrade als parochie volledig zelfstandig -met eigen pastoor- kon opereren. In die periode zouden nog twee kerken gebouwd worden en 14 rectoren de revue passeren. In 1855 moest de laatste kluizenaar Michael Hellerfort zijn ambt opgeven. Het Bisdom had besloten Vaesrade te verheffen tot rect

Kluizenaar met z’n tweeën? wel zo gezellig...!

Afbeelding
  De Vaesrader zielzorg: Van Kluizenaar via Rector naar Pastoor. (met dank aan Hub J. Ritzen) Vaesrade had ver vóór Nuth een zelfstandige bestuur. Terwijl Nuth tot 1626 ondergeschikt was aan Klimmen en behoorde tot het Land van Valkenburg mocht Vaesrade zich al in de 14 e eeuw een “Heerlijkheid” noemen met eigen administratief beheer en rechtsprekende schepenbank. Wat betreft de zielzorg lag dat wat anders en hoorden de inwoners van Vaesrade van oudsher tot de parochie Nuth. Voor officiële aangelegenheden (doop, huwelijk, begrafenis) maar ook de dagelijkse kerkgang waren de mensen aangewezen op de kerk en pastoor van Nuth. In 1596 werd er een Kapel in Vaesrade gebouwd, ongeveer op de plek van de tegenwoordige St. Servatius kerk. Voor het dagelijks gebed zal dat zeker verlichting hebben gegeven en een wandeling naar Nuth hebben uitgespaard maar voor doop en begrafenis (en alles wat daartussen kerkelijk nog voorviel) moest je toch echt in Nuth zijn. Pas in de 18 e eeuw kwam

De Intocht van burgemeester Starmans 1927

Afbeelding
  Jules Starmans werd in 1927 een beetje plotseling burgemeester van Nuth. Zijn voorganger, burgemeester Cremers (1917-1926) - "die vreemde uit Broeksittard"- was (al dan niet met wat hulp) na 10 jaar "politiek gestruikeld" over zijn eigen te voortvarende maar goedbedoelde woningbouwbeleid.   De 31 jaar jonge ambtenaar Jules Starmans die al loco-secretaris was mocht het stokje overnemen. Aan ambities geen gebrek en deel uitmakend van de Nuther elite stond een verdere politieke cariere niets in de weg nadat hij 4 jaar eerder vergeefs geprobeerd had burgemeester van Schimmert te worden   Hub Ritzen (dan 15 jaar oud -was hij er zelf bij?- ) beschrijft hoe Jules Starmans als nieuwe burgemeester van Nuth binnengehaald wordt. Het al bijna 'n eeuw oude "ooggetuige" verslag voorzien van het bijpassende beeldmateriaal...   "... De intocht begon op een winterse dag in februari 1927. Vanaf de uiterste grens der gemeente in Hommert daalde de f