De Steenfabrikanten KOTEN in Hommert, Reijmersbeek en op de Horsel

 

 De Steenfabrikanten "Koten" in Hommert, Reijmersbeek en op de Horsel , hoe zat dat nou?
 
 
 
  


Het begint allemaal met de man op de foto: Peter Koten (*1858 Grevenbicht † 1933 Nuth) .

Peter Koten steenfabrikant , medeoprichter van de “Heerlense Stoomsteenfabriek Firma Beckers-Koten & Cie.” de latere NV Beckers Koten Steenfabriek aan de Meezenbroekerweg. Vanaf 1892 is hij directeur van die Steenfabriek

Peter Koten was getrouwd met Hubertine Langohr en ze hadden 4 kinderen: Wiel, Maria, Gabriel en Vic.

De oudste zoon Wiel begint -in de voetsporen van zijn vader- op 24 jarige leeftijd in 1913 samen met compagnon J. Mertens de steenfabriek in Hommert.

In 1920 start de familie Koten (vader Peter en zoon Vic?) dan ook een steen- en pannenfabriek ter hoogte van Lui/ Reijmersbeek . Deze steenfabriek is geen lang leven beschoren en sluit alweer in 1935.

In 1920 verhuist het gezin (vanuit Heerlen?) naar Nuth en gaat Peter Koten met vrouw Hubertine en de ongetrouwde kinderen Gabriel en Maria op Huize Nierhoven wonen. De oudste zoon Wiel woont dan inmiddels met zijn vrouw Libertine Tans in Hommert en de jongste zoon Zoon Vic. (getrouwd met Augusta Moonen) gaat aan de Valkenburgerweg (nr. 16) wonen.

Peter Koten was op velerlei gebied maatschappelijk betrokken en in Nuth bijvoorbeeld ook bestuurslid van de Harmonie St. Bavo. Hij overlijdt in 1933 op Nierhoven waarna zijn vrouw met de kinderen daar blijven wonen. Hubertine overlijdt in in 1943 en dochter Maria in 1953 waarna Huize Nierhoven aan de Gemeente Nuth wordt verkocht.

Wiel Koten in Hommert overlijdt , 46 jaar oud, in 1935. De steenfabriek in Hommert komt dan in de openbare verkoop en wordt teruggekocht door de familie Koten (dus zonder Mertens) . Vanaf 1937 staat Vic. Koten bij de KVk ingeschreven als eigenaar van de Steenfabriek in Hommert. De Steenfabriek wordt dan door de familie Koten gerund tot 1953 waarna het bedrijf overgaat in de handen van de familie Klinkers.

Terzijde: Wiel Koten was getrouwd met Libertine Tans (voor de ouderen onder ons: 'n zus van mw. Starmans-Tans). Zij krijgen 5 kinderen waarvan zoon Piet dramatisch om het leven komt en sneuvelt in de meidagen van 1940. De broers Gabriel en Vic Koten overlijden in 1964 en 1965

Vanaf 1953 is de steenfabriek in Hommert dus in handen van de familie Klinkers die ook al vanaf 1946 de directie voert over de steenfabriek "Beckers en Koten" in Heerlen.

De steenfabriek "Beckers Koten" in Heerlen moet in 1968 sluiten en verhuist dan naar het Industrieterrein de Horsel in Nuth, nog steeds onder de naam "Beckers & Koten Steenfabriek"

In 1980 gaat de Steenfabriek op de Horsel failliet en gaan zowel de steenfabriek in Hommert als de fabriek op de Horsel over van de familie Klinkers naar de Familie Stassen onder de nieuwe naam Steenfabriek Nuth BV

De Steenfabriek in Hommert sluit ergens midden jaren '80 de poort.

Bronnen/ Meer lezen

over Peter Koten zie: biografien bij de NGV

En over de steenfabrieken in Limburg: zie de website van grofkeramiek

 


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

ARBEIDSINZET, dwangarbeid tijdens de 2e Wereldoorlog

Afbeelding
Inleiding Bij slachtoffers van de tweede wereldoorlog denken we vaak aan de vele soldaten en burgers die zijn omgekomen bij gevechten en bombardementen, of aan de miljoenen Joden en andere vervolgde bevolkingsgroepen die vermoord werden in concentratiekampen.   Dit boekje gaat over een andere groep oorlogsslachtoffers: Dwangarbeiders.   Miljoenen mensen moesten tijdens de oorlog gedwongen  werken in Duitsland waaronder meer dan een half miljoen Nederlanders. Ook mannen uit Nuth en Vaesrade. Dertigduizend Nederlanders  zijn om het leven gekomen en nog veel meer zijn gewond geraakt, tijdens het zware en ongezonde werk, op de vlucht of in een Duits gevangenenkamp.   Hein Cobben, Nol van Geenen, Leo Moonen en Harrie Ritzen : Vier namen van jonge mannen uit Nuth en Vaesrade die jaarlijks worden genoemd bij de herdenking op 4 mei. Jongens die tevergeefs hebben geprobeerd aan de dwangarbeid te ontsna...
Meer lezen

Hoe de familienaam en boerderij van Vernaus uit Nuth verdween (en de naam Smeijsters verscheen)

Afbeelding
  “Hoe de familienaam en boerderij van Vernaus uit Nuth verdween (en de naam Smeijsters verscheen)” De familienaam VERNAUS is in Nuth naar mijn weten   uitgestorven (als het anders is kom ik graag in contact). In de tijd van Napoleon tot begin vorige eeuw was de familie Vernaus een van de meer vooraanstaande families in het dorp met een grote boerderij in de Kerkstraat/Dorpstraat op de hoek met de Platsmolenweg. Of je in die tijd wat voorstelde en wat in de melk te brokkelen had werd afgemeten aan de hoeveelheid belasting die je betaalde. Hoe meer belasting: hoe meer invloed. Betaalde je geen of slecht weinig belasting dan dan had je zelfs geen kiesrecht. In die tijd bepaalden in Nuth zo’n 50 rijkere burgers het beleid in het dorp met iets meer dan 1000 inwoners. De rijken maakten de dienst uit in ruil voor hun bijdrage aan de gemeenschap waarbij de sterkste schouders de grootste last droegen. Tegenwoordig is dat een beetje anders: De rijken maken weliswaar nog steeds ...
Meer lezen

Een brug verder, die andere Sergeant: Hub Ritzen (ISBN 978-90-83468-30-3)

Afbeelding
Mei 1940 ‘De  lotgevallen van Sergeant  Hub Ritzen uit het Limburgse Nuth als militair aan het begin van de 2e Wereldoorlog’ Een reconstructie, niet bedoeld om een heldhaftig verhaal te schetsen maar om te vertellen wat een van die vele jongemannen in die dagen is overkomen.   Angstaanjagende gebeurtenissen voor een 28 jaar jonge dienstplichtig sergeant zonder gevechtservaring die leiding gaf aan een groep net zo onervaren soldaten.  In een kazemat bij de brug over het Julianakanaal bij Geulle, met minimale middelen vergeefs weerstand bieden aan een tot de tanden bewapend Duits leger.  Na een hopeloze  strijd  en overgave vervolgens als krijgsgevangene naar een concentratiekamp gebracht 800km diep in Duitsland. Na de oorlog was er weinig belangstelling  voor de veteranen en hun verhalen. Ze vertelden zelf ook niet veel over hun lotgevallen aan het front of de tijd in krijgsgevangenschap. Hun verhaal verdient het echter zeker om verteld, gelezen en...
Meer lezen