De kerktoren van Vaesrade: Hoe een loterij het project uiteindelijk van de grond kreeg.

Rector “Don Camillo” Dols en de kerktoren van Vaesrade: 

Hoe een loterij het project uiteindelijk van de grond kreeg.

 

Het plan en de tekening voor de kerktoren was er al sinds 1855 toen de oude Rectoraatskerk in Vaesrade werd gebouwd. Het zou echter nog 25 jaar duren voor de toren zou verrijzen.

 

Toen rector Dols in 1882, als 3e in dit ambt, naar Vaesrade kwam, stond hij voor een vrij hopeloze taak. Er lag een plan voor een kerktoren gereed, waarmee drieduizend gulden gemoeid zouden zijn. Dat lijkt een schijntje maar was in die tijd veel geld en dat geld was er niet (meer).

 

Er was een bedrag van 1300 francs aan giften (de Franc en de Mark waren destijds in dit gedeelte van Zuid-Limburg de meest gangbare betaalmiddelen), maar dat bedrag was reeds opgebruikt voor het bakken van stenen en het kopen van kalk. Ook een door de gemeente Nuth toegezegde subsidie van 300 gulden was gebruikt voor andere projecten.

In plaats van een beginkapitaal om te bouwen trof rector Dols een schuld van honderd gulden aan. Maar Dols, als een echte “Don Camillo”, liet zich niet uit het veld slaan.

 

Hij begon met een nieuw plan voor de bouw, een nieuw ontwerp , dat aanzienlijk goedkoper was en iets minder dan de helft van het oorspronkelijke plan kostte: 1600 i.p.v. 3000 gulden.

Van de provincie kreeg hij 400 gulden, van de gemeente Nuth nog eens 200 gulden; en de ontvangsten van de kerk leverden een batig saldo van 267 gulden op, zodat hij in totaal over 867 gulden kon beschikken. Mét goedkeuring van de bisschop van Roermond mocht hij 500 gulden lenen.

 

De bijna 250 gulden die nog ontbraken, werden bijeengebracht door een verloting met als eerste prijs een gouden ketting, waaraan een diamanten kruis hing. 

 

Daarna kon tijdens het "rectorschap" van Antoon Godfried Dols (1882-1886) de toren eindelijk gebouwd worden.