"De Pele" van Mina

 

een mooie anekdote uit Hunnecum. 

 

Enkele jaren geleden verscheen een onbekende foto in de krant met oproep om meer informatie. De afgebeelde persoon werd onmiddellijk door de oudere inwoners uit Nuth herkend als Lei Kleintjens 'de baard uit Hunnecum'. 

 

M'n oom Jan Custers zaliger vertelde daarover:

“Ik bracht eind jaren dertig de bestellingen uit de slagerij van mijn moeder (de weduwe Custers) rond met zo’n ouderwetse transportfiets met korf. Om zeven uur ’s morgens fietste ik eerst naar Treebeek, waar ik op de MULO zat. Voordat de school begon had ik al tien klanten gehad. We hadden zaterdags niet veel lessen dus tegen een uur of elf, half twaalf was ik weer thuis. Dan begon meteen de tweede bestelronde. 

Hunnecum was een van de zogenaamde bovengehuchten van Nuth en Lei Kleintjens was een van de klanten. 

 

Hij had een bijnaam: de Baard van Hunnecum. Het gezin woonde in een eenvoudig boerenhuisje. Ik kwam nooit verder dan de keuken. Daarin was ook de alkoof van Lei en zijn vrouw Miene. De familie had het niet echt breed. Daarom gaf mijn moeder soms iets extra’s mee. Een zakje knapsjes, (reepjes afsnijdsel van vet spek). Die werden in een pan uitgebakken.“

 

Altijd is me bijgebleven dat Lei Kleintjens op een meter of vijftig van zijn huis een tuin had waar groenten en aardappelen werden gekweekt. Op zekere dag kwam hij van zijn land met een kruiwagen vol aardappelen. Hij ontmoette een bekende met wie hij in gesprek kwam. De kennis prees de aardappelen in de kruiwagen. Met gebalde vuist en omhoog gestoken arm antwoordde Kleintjens dat ze zo mooi waren omdat er ‘de pele (drollen) van Miene’ in zaten. Zoals elke keuterboer in die tijd bemestte hij zijn land met de inhoud van de toiletput.”

 

"Misschien, maar het is zuiver speculatief en doet niets af aan de kwaliteit van de foto, dat de zinken ketel die hij met de kruiwagen vervoert wel ‘de pele van Miene’ bevatten"