Nuth van Toen VARIA

80 jaar geleden, 17 September 1944, de laatste dag vóór de bevrijding van Nuth … ’n Lepel met verhaal (uit de overlevering van de familie Bruls in Hunnecum) Nuth werd bevrijd op Maandag 18 September. In de dagen daaraan voorafgaand gonsde het van de geruchten en werd de   spanning steeds groter.   De geallieerden waren op 12 September Nederland binnengetrokken bij   Mesch en elke dag kwamen ze een stukje dichterbij. Alleen bij Valkenburg stokte de opmars even: Twee ingegraven Duitse infanterie divisies boden vanuit een hoge positie nog behoorlijk weerstand. Vanuit de watertoren in Schimmert hadden de Duitsers bovendien een goede uitkijkpositie. Het duurde drie dagen, tot zondag 17 September, voordat de Amerikanen konden doorstoten en ook   Hulsberg, Aalbeek en Schimmert konden worden bevrijd. Sjeng Bruls woonde samen met zijn vrouw Marieke en hun kinderen in het eerste huis van Hunnecum (tegenwoordig huisnummer 36) . ’n Strategische plek hadden de Duitsers bedacht die hun gesch

  100 jaar Slagerij Custers. Vandaag precies 100 jaar geleden op donderdag 28 Augustus 1924 opende  Jos. (Zef) Custers een nieuwe slagerij op de hoek van de provinciale weg en het kerkepad naar Hellebroek. Het gloednieuwe winkelblok was net gereed gekomen en veranderde het aanzicht van de straat waar decennia lang de Pastorie, de Kapelanie en de villa van dr.  De Wever de enige bebouwing waren geweest aan die kant van de weg. Met Slager Custers, Kapper Meessen en Bakker Thijssen kwamen meer middenstandactiviteiten richting het centrum. Tot dan lagen de winkels vooral onder bij het spoor “aan de bahn” De open ruimte naast de Kapelanie werd eind jaren ‘30 ingevuld met de winkels van Gezusters Gerards en Constant Brouns. De Provincialeweg was destijds een half verharde weg, de Dorpstraat een “gats” naast het koetsiersbedrijf van Mevis en de Pastorijstraat een zandweg door de velden naar Hellebroek. Pas in 1930 zouden de straten hun huidige naam krijgen en de ontwikkeling van h

  Na de bevrijding van Nuth op 18 september 1944 en de verloren slag om Arnhem in de daaropvolgende week, stokte het front en kwamen de grote troepenbewegingen van de geallieerden grotendeels tot stilstand. Her en der achter de frontlinie -ook in Nuth- werden de soldaten in gekwartierd bij mensen thuis of bivakkerend in tenten in de wei. De bevoorrading richting de frontroepen ging ondertussen onverminderd door en tijdens een van die transporten, deed zich in Nuth een noodlottig ongeval voor.    De 15 jarige Wilma Gelissen van het gezin Gelissen -Teurlings aan de Bergstraat in Tervoorst werkte als dienstmeisje in Nuth. Op woensdag 8 november 1944 fietste Wilma over de Slagboomsweg langs het kerkhof. Op de hoek met de Kamp kwam ze te vallen en met haar fiets onder de achterwielen van een Amerikaanse truck met munitiekisten terecht.    Ze werd naar binnen gebracht bij Keulen op de Kamp en overleed enkel uren later, om precies te zijn om half vijf ‘s middags, volgens de aangifte die Jan

  Een ‘notabel’ verhaal uit de overlevering 😉 NOTABELEN, je had ze in elk dorp: de burgemeester, mijnheer pastoor, de dokter, het hoofd van de school; mensen “met aanzien” waar de hoed voor werd afgenomen. Het rijtje kon nog wel een eind langer zijn want ook de veldwachter, de stationschef en de postkantoorhouder, en znog wel een paar verdienden respect… vonden zeker zij zelf. Opper-notabele   in het dorp was -natuurlijk met afstand-   de Baron! De postkantoorhouder had zijn eigen koninkrijk binnen het dorp: een houten kantoortje tegen de gevel van zijn woonhuis. Het kantoor iets groter dan de postzegels die hij daar verkocht maar naar eigen mening toch zeer notabel. Gehuwd binnen een gegoede familie waarvan twee dochter een burgemeester aan de haak hadden geslagen. Dat straalde toch ook wel een beetje op hem af … Binnen zijn koninkrijk (lees het postkantoor) stelde hij de regels. Het kantoor was pas open als het loket vanuit de woonkamer werd neergelaten en sloot als het luik

Inleiding Bij slachtoffers van de tweede wereldoorlog denken we vaak aan de vele soldaten en burgers die zijn omgekomen bij gevechten en bombardementen, of aan de miljoenen Joden en andere vervolgde bevolkingsgroepen die vermoord werden in concentratiekampen.   Dit boekje gaat over een andere groep oorlogsslachtoffers: Dwangarbeiders.   Miljoenen mensen moesten tijdens de oorlog gedwongen  werken in Duitsland waaronder meer dan een half miljoen Nederlanders. Ook mannen uit Nuth en Vaesrade. Dertigduizend Nederlanders  zijn om het leven gekomen en nog veel meer zijn gewond geraakt, tijdens het zware en ongezonde werk, op de vlucht of in een Duits gevangenenkamp.   Hein Cobben, Nol van Geenen, Leo Moonen en Harrie Ritzen : Vier namen van jonge mannen uit Nuth en Vaesrade die jaarlijks worden genoemd bij de herdenking op 4 mei. Jongens die tevergeefs hebben geprobeerd aan de dwangarbeid te ontsnappen. Zij hebben de dwan