Hoe een schutterij uiteindelijk struikelde over de tamboer majoor
De eerste (1895) en laatste (1950) statiefoto van de drie eeuwen oude Schutterij St. Bavo (anno 1649).
Met een besluit van de Gouverneur zag de schutterij in 1841 officieel op papier het levenslicht maar in werkelijkheid was de vereniging veel ouder. Het is niet met zekerheid precies te zeggen maar in 1950 werd groots het 300 jarig bestaan gevierd tijdens het Bondsschuttersfeest in Nuth. Uitgangspunt was het jaar 1649, als datum gegraveerd in de oudste zilveren koningsplaat van de vereniging.
Een lange historie waarvan de laatste 25 jaar vooral gekenmerkt werd door veel gekrakeel en geruzie tussen de leden en waar de verbroederende schutterskameraadschap vaak ver te zoeken was. De autoriteiten moesten er meer dan eens aan te pas komen om de kemphanen uit elkaar te halen. Gevreigel tussen Hunnecum en Terziepe over van alles en nog wat: Het bestuur, de instrumenten, de wapens, de uniformen, de vlag…. verzin het maar.
In de jaren ’30 komt het kloppend hart van de Schutterij dan in de buurtschap Terziepe te liggen. In de tweede wereldoorlog waren ook in Nuth alle activiteiten op schuttersgebied verboden, maar na de bevrijding werd de schutterij in Terziepe nieuw leven ingeblazen. Al snel stond er weer een mooie groep op straat met een flink trommel- en fluitenkorps. Helaas was ook nu de vrede niet van lange duur. Zo ontstond bijvoorbeeld onenigheid in het trommelkorps over de invulling van de tamboer-majoor. Dat de vele optredens niet altijd positief werden ontvangen door de dames van de muzikanten droeg ook niet bij aan de sfeer.
Het gloriejaar 1950 waarin de 300 jarige jubilerende schutterij uitverkoren werd het bezoek van koningin Juliana aan Sittard luister bij te zetten en de eer te beurt viel het Bondschuttersfeest in Nuth te mogen organiseren, werd uiteindelijk de zwanenzang van de vereniging. In September van dat jaar vond het laatste koningsschieten in Nuth plaats maar de koning haalt de krant niet meer.
In 1951 en 1952 zijn er nog wat kleinere deelnames aan lokale festiviteiten zoals processies maar dat zijn dan ook de laatste stuiptrekkingen. Van deelname aan schuttersfeesten komt het dan al niet meer. Ook een aantal benefietactiviteiten zoals een windbuksschietwedstrijd of toneeluitvoering konden de schutterij geen nieuw leven in blazen.
Reacties
Een reactie posten